Trampingowe nieporozumienie?

Podróżnik: Tomek Wyprawa: Tajlandia, Malezja, Singapur

Byłem rozczarowany. Dwie tajskie wyspy, Pukhet i Ko Phi-Phi, obie położone na Morzu Andamańskim (czyli de facto na Oceanie Indyjskim) wspominam jako mocno przereklamowane. I zatłoczone. I drogie, i zatłoczone, i głośne. I nie wiem, czy wspominałem, że były zatłoczone. Głównie przez pijanych turystów, w dużej mierze australijskich. Ci ostatni chyba traktują Tajlandię jak Brytyjczycy Kraków. :)

No, dobra, na Pukhet już tu narzekam, bo na własne życzenie spędziliśmy noc w hotelu bez klimatyzacji (po raz pierwszy i ostatni na tamtym wyjeździe). Ja dodatkowo – przez prawie dobę! – byłem wtedy skacowany na maksa po Songkran i moich trzydziestych urodzinach w towarzystwie Rosjan i ryżowej whisky. Kompletnie nie ruszały mnie nawet śliczne Tajki negocjowalnego afektu, night-cluby i ping-pong show. Całą akcję z plażowaniem przespałem na leżaku, w cieniu parasola. I ten czas na Pukhet wspominam najlepiej. :)

Na Ko Phi-Phi było gorąco, wilgotno i w ogóle wyglądało, jak po przejściu tsunami. Dosłownie. No, bo i faktycznie parę lat wstecz, w 2004 bodajże, w szczycie sezonu okresie turystycznego, bo w Boże Narodzenie przeszło tamtędy tsunami… Póki co, wyspa podnosi się ze zniszczeń. Na Ko Phi-Phi obejrzeliśmy (założę się, że inscenizowaną dla turystów) walkę muay thai. Tam też po raz pierwszy spotkaliśmy się z tajskim wynalazkiem imprezowym – bucketami. Na bucket składał się zazwyczaj litr Coca-Coli, 0.5l ryżowej whiskey (blaaaaaah!), 0.25l jakiegoś energy drinka z tauryną, w typie Red Bulla. Zazwyczaj był to mój ulubiony, pity przeze mnie prawie codziennie, na śniadanie, kolację, czasem w ciągu dnia, boski M-150. Te składniki stały sobie we wiaderku – takim, jakim dzieci bawią się na plaży. Raz mniejszym, raz większym. Kosztowało wszystko od 200  do 700 bhatów, zależnie od składników i objętości. Można było zamówić sobie dodatkowo lód i poprosić o zmieszanie składników na miejscu. Wystarczał taki jeden bucket na całą noc. I jeśli ten wynalazek Cię nie powalił gdzieś koło 2-3 w nocy, to znaczy, że Tajowie zakombinowali coś z alkoholem. ;)

Na Ko Phi-Phi weszliśmy też na najwyższy… ahem… szczyt wyspy. Tak ze 250 metrów nad poziomem morza! Za to – dzięki upałowi i wilgotności – po wejściu na ów “szczyt”, czuliśmy się i wyglądaliśmy tak, jakbyśmy biegiem zdobywali Giewont od strony Hali Kondratowej!

Czy uznaję tego side-tripa na wyspy za trampingowe nieporozumienie? Ależ nie. Moje narzekanie nie zmienia faktu, że ogólnie rzecz biorąc – było warto je odwiedzić. Choćby dla egzotycznych widoków. A te widoki – poniżej. Zapraszam do oglądania!